Yuffie Kisaragi, ID 617, mająca nadzieję dołączyć do Rodu...

Młoda dziewczyna wśliznęła się do siedziby Rodu Rahillinów. Nie chciała, żeby któryś z jej wrogów ją śledził. A wrogów miała wielu-chociażby wszyscy ci, których kiedyś próbowała okraść i zbiegła im, nie zaspokajając ich pragnienia zemsty. Odgarnęła czarne, krótkie kosmyki z oczu. Noszenie opaski na czole naprawdę nie pomagało utrzymać ich w jako takim ładzie. Poprawiła imponujących rozmiarów shuriken na plecach, musiała wyglądać w miarę reprezentacyjnie.
Lata praktyki jako złodziejka mocno wyczuliły jej słuch i nauczyły, by mieć oczy dookoła głowy. Mimo to nie usłyszała cichego skrzypnięcia podłogi. Wyczuła jednak, że coś jest nie w porządku i natychmiast odwróciła się do tyłu. Zobaczyła dwóch mężczyzn. Ich twarze wydały jej się znajome… głównie z momentów, kiedy układały się w wyraz skupienia podczas przywłaszczania sobie sakiewki co bogatszych mieszkańców Imperium, na Placu Targowym.
-Czego tu szukasz?-zapytał się ten pierwszy, w zielonej pelerynie.
-Jesteście z Rodu?-niczym niezrażona zadała pytanie.
-Oczywiście. Ale to my tu zadajemy pytania i wciąż czekamy na odpowiedź.-rzekł drugi.
-W takim razie prowadźcie do Lorda Orvuda.
Mężczyźni wymienili spojrzenia. Skinęli głowami i poprowadzili ją długim korytarzem.
-Masz jakiś klan?-zagadał ten z zielonym płaszczem.
Dziewczyna zmierzyła go pytającym spojrzeniem.
-Kiedyś… miałam.-powiedziała po chwili.
-Jaki?
-Zwaliśmy siebie Mani Nere. Czarne Dłonie. Najzręczniejsze palce Imperium…
-Ach… To było w poprzedniej Erze, tak?
-Zgadza się.-uśmiechnęła się lekko.-Teraz szukam Rodu. Chcę poznać… nowych ludzi. Może też uzyskać od nich jako takie wsparcie.
-Czekaj, nie nadążam.-zaśmiał się drugi z nich.-Skąd w ogóle o nas wiesz?
Dziewczyna spojrzała na niego, zaskoczona.
-Powinniście wiedzieć. Jak ma się tam, gdzie trzeba odpowiednie kontakty, słyszy się wszystko.
-Jak długo jesteś w Vackell?
-Dopiero od niedawna… Który dzisiaj mamy? Dwunasty Dzień Jedenastej Ery… Więc, jestem tutaj dokładnie od Dwudziestego Ósmego Dnia Dziewiątego Miesiąca… Teraz, sześćdziesiąty szósty dzień. Ale to naprawdę niewiele, czuję się jakoś tak… obco.
Drugi z mężczyzn wydawał się lekko zaskoczony.
-Jakoś tak… szybko to policzyłaś.
-W sumie… To chyba lubię liczyć.
-A co jeszcze?
-Hmmm?
-Co jeszcze lubisz?
-W zasadzie… to chyba rysować. I pisać. Ale naprawdę nie bardzo mam ostatnio czas na takie bzdury…
Rozmowa się urwała. Trzy postacie stanęły przed rzeźbionymi, dębowymi wrotami.
-Tam jest sala audiencyjna. Oczekują cię.
Dziewczyna skinęła głową. Wrota rozwarły się. W jej kierunku odwróciło się kilka twarzy. Były to ICH twarze. Twarze Rahillinów. Usłyszała gromki głos:
-A więc chcesz do nas dołączyć, hmmm?
Onieśmielona, lekko skinęła głową.
-Ziperro i Saver już sporo się o tobie dowiedzieli z tamtej rozmowy…-przez myśl dziewczyny przemknęło tylko, jakim cudem Orvudo dowidział się tak szybko o wszystkim, co zaszło na korytarzu. Błyskawicznie jednaka skupiła się na słowach Mistrza Rodu.-…ale przejdźmy do rzeczy. Jak cię zwą?
-Kisaragi-sama… To znaczy… Yuffie Kisaragi. ID 617…
-Ach… To z japońskiego, tak? A… czym się teraz zajmujesz?
Yuffie uśmiechnęła się.
-Uczę się. Cóż, wykształcenie jest potrzebne…
-No tak, oczywiście… Co możesz zaoferować Rodowi?
-Wsparcie duchowe? I fizyczne… Zasilenie szeregów… Ewentualną pomoc…
-Ach, jeszcze jedno: jeżeli chodzi o twój wiek…
-Mam szesnaście lat.-wpadła mu w słowo Yuffie.
-Dobrze więc… Fodorick, zapisałeś to wszystko? Yu-ffie Ki-sa-ra… Uważaj, to długie słowo! …ra-gi. Szesnaście lat. Złodziejka. Dawny klan: Mani Nere. Uczy się. Przebywa w Vackell od mniej więcej dwóch miesięcy…
Orvudo na chwilę oderwał się od dyktowania Fodorickowi i spojrzał na Yuffie.
-Ach… Ty już możesz iść. Musimy jeszcze przedyskutować twoje podanie z resztą Rodu… A wkrótce-poinformujemy cię o naszej decyzji…

Narazie nie mam żadnych pytań.... Póki co NEUTRAL

A mi się bardzo podoba
Ogarnięta laska i bardzo mądra
Jak jest tak piękna jak inteligentna to się z nią ożenię
Jak najbardziej jestem na TAK

Ma męża. A jej mąż ma 10 dni w krainie i rzemków atakuje. Nie pasujecie do siebie.

Facet nie ściana Da się przestawić :D:D:D

Ja tez jestem na TAK...bardzo ciekawie napisane podanie:-) a co do zeniaczki to chetnie ja bym sie ozenil z tak inteligentna laska jak ona:-)

Heh ja to mam pacie na... pióro(?) ^^

Mimo że opowiadanie ciekawe całkiem, nawet mimo że w nim wystąpiłem (skryba też zawód! XD) to jednak czuję niedosyt jakiś... Trochę mało przekazu w tej treści... Neutral

To opowiadanie było ciekawsze niż lektury, które czytam Jestem na TAK

A myślicie, że ja bym się z nią chętnie nie ożenił?? ;P

Neutral przychylam się ku TAK ale napisz więcej o sobie.

1. Chłopaki - skończcie z tą żeniaczką, bo ją spłoszycie! XD
2. Oceniamy Yuffie, a nie jej męża.

Jak na razie jest to najlepiej napisane podanie. Daję Tak

Hmm podanie fajne, Fod jako skryba( to on umie pisać? xD). Ale samych informacji o sobie mało, wiec dam NEUTRALNY na razie.

I muszę to napisać : Nick jakoś mało klimatyczny i osobiście nie lubię Japońskich( ale to nie ma wpływu na moją ocenę, bez obaw)

Napisz więcej info o sobie.

Cóż, dzięki wszystkim za pochwałę tzw. inteligencji
Mówicie, żebym coś więcej o sobie napisała... więc piszę
Chodzę do gimnazjum plastycznego. Interesuję się praktycznie wszystkim, co tam robię-rysowanie, malowanie, projektowanie... A tak naj-naj to lubię mangę rysować. Cóż, taka pasja, koleżanki zaraziły. Anime też oglądam. Różniste. Ulubione to chyba Death Note (ktoś kojarzy?). Oprócz całej tej japonistyki lubię też OCZYWIŚCIE fantastykę... Co chyba rozumie się samo przez się I kocham grać na kompie (uzależnienie?), w gry głównie w rodzaju Imperium, ale też chodziażby Mirror's Edge czy Assassin's Creed. I jeszcze-uwielbiam czytać. Książki, komiksy, mangę, ulotki dołączane do gazet Wszystko, co mi wpadnie w ręce. Jeżeli zaś chodzi o powyższe opowiadanko, jest ono raczej jednym z pierwszych, jakie napisałam... Ale, muszę przyznać, wyszło całkiem nieźle i sama jestem z niego zadowolona... (co raczej rzadko mi się zdarza, jeżeli chodzi o taką czy inną 'twórczość' xD).
P.S. Jeżeli zaś chodzi o ewentualny ożenek, to macie rację: 'mąż nie ściana, da się przestawić'... Ten osobnik, który aktualnie jest moim mężem, został nim praktycznie tylko dlatego, że ładnie poprosił i miał 'chody u rodziny' (nie ma to jak ukochany braciszek, Ingothold Kisaragi, opychający mojemu narzeczonemu szczurze ogony po astronomicznych cenach...).
Jakby były jeszcze jakieś pytania, to... się nie krępujcie

P.P.S. Tak mi się przypomniało... Umieściłabym w powyższym opowiadanku i innych członków Rodu, ale po prostu... nie miałabym gdzie Za długie by się zrobiło, a jest przecież podanie, a nie książka

ja mam pytanko:-) ozenisz sie ze mna?:-)

Mennaloushe wstał i cisnął żelazną rękawicą prosto w twarz Wolkalla krzycząc :
- Walczmy ! Kto zwycięży ten się ożeni z Yuffie ! A kto przegra zostanie przerobiony na talarki !

Haha daruj sobie oszuscie:-) Ty Ty Ty Nagolu:D

Mennaloushe zanosząc się śmiechem powiedział :
- Skoro strach nie pozwala Ci walczyć, Yuffie jest moja !
Po czym zwrócił się do Yuffie, przeklęknął na jednym kolanie, chwycił jej dłoń w swoje i spytał patrząc jej w oczy :
- Wyjdziesz za mnie ?

Menn i Woll się pozabijali więc to Saver wyjdzie za Yuffie. ;*

Yuffie obrzuciła zaskoczonym wzrokiem Wolkalla, Mennaloushe'a i Savera. Westchnęła. Trzy pary oczu wpatrywały się w nią z takim oczekiwaniem, że czuła ciężar spoczywającej na niej decyzji.
-Cóż... Hmmm... A może, Waszmościowie, rozwiążecie to jakoś między sobą?-wysunęła nieśmiałą propozycję.

Myślę, że "Waszmościowie" nie będą mieli nic przeciwko jeżeli to ja za ciebie wyjdę.

Mennaloushe zbliżył się do Yuffie, cmoknął ją w policzek, i odwracając się do towarzyszy rzekł :
- Wolkall boi się walczyć więc oddał walkowera. A ty przyjacielu - spojrzał wymownie na Savera - zaufaj mi... Nie chcesz być przerobiony na talarki...
Po czym uśmiechnął się łobuzersko do Yuffie.

Ależ ja się nie boje, bo moja przyszła żona - Yuffie mnie obroni! xD A poza tym w rodzie powinna być zgoda, zaufanie i brak rywalizacji. Więc ja jako prawy człek rozwiąże nasz problem i to ja wyjdę za Yuffie aby utrzymać zgodę i przyjaźń w rodzie, a zrobię to dla nas wszystkich i dla siebie. :*

Gdy skończył mówić ukląkł przed wybranką swojego serca, spojrzał jej głęboko w oczy a następnie wyszeptał:

Yuffie, czy ty zechciała byś wyjść za mnie, poczciwego złodzieja (xD) i spędzić ze mną resztę swoich dni w tej krainie, a jednocześnie pomożesz mi uratować ten oto ród przed zgubą jaka na nas czyha na krętej drodze naszego żywota??

Saver dalej klęczał w oczekiwaniu na odpowiedź swej ukochanej, a ona rzekła: .......... (i teraz wszystko zależy od Pani :*)

Po chwili wstał Soun i powiedział:
-Nie kłócicie się nie widzicie, że Yuffie chce tu odpocząć.
Soun popatrzył na Savera i innych z wzrokiem zabójcy po czym powiedział:
-Droga Yuffie ja mam już żonę i nie zamierzam ubiegać się o twoją rękę ale chciałbym widzieć Cię częsciej u nas.- Soun po tych słowach ponownie usiadł na fotel.

Jestem na TAK. Tak wynika z tego teskstu

Mennaloushe przytaknął i zamarł w oczekiwaniu.

Niech Yuffie zadecyduje

Zgadzam sie! Niech Yuffie zadecyduje za kogo wyjdzie...to jest najlepszy sposob na rozstrzygniecie sporu o jej reke...decyzja nalezy do Ciebie kochanie;-)